Երեխաների հետ խոսակցությունը, թե որտեղի՞ց և ինչպե՞ս են իրենք ծնվում, բավականին կարևոր է: Հոգեբանները հավաստիացնում են, որ երեխան դա պետք է իմանա, հատկապես, եթե նա ինքն է դրա մասին հարցնում: Հարց է ծագում միայն, թե ինչպե՞ս դա ասել:
Բազմաթիվ ծնողներ խուսափում են այդ խոսակցությունից, սակայն դա սխալ է: Անհրաժեշտ է մանրակրկիտ մտածել, թե կոնկրետ ի՞նչ և ինչպե՞ս պետք է այդ ամենը նրան ասել: Հարկավոր է խոսել երեխայի համար մատչելի բառերով: Եթե ծնողը այդ պահին չի կարողանում գտնել ճիշտ բառեր, ապա անհրաժեշտ է ոչ թե ստել կամ ավարտել խոսակցությունը, այլ պարզապես ասել, օրինակ. «Ինձ ժամանակ է պետք մտածելու համար: Խոստանում եմ' մենք մի քիչ հետո կխոսենք դրա մասին»: Եթե, այդուհանդերձ, դժվար է լինում կողմնորոշվելը, ապա կարելի է դիմել մանկակա հանրագիտարանների, տեսահոլովակների օգնությանը:
Որպես կանոն, ծնողներն այս հարցում կրկնում են միևնույն սխալները: Այդ իսկ պատճառով հոգեբանները խորհուրդ են տալիս վարվել հետևյալ կերպ.
Խոսակցության ընթացքում երեխային աշակերտի նման չնստեցնել իր դիմաց և չասել. «Դե բալիկս, ժամանակն է եկել, որ դու իմանաս, թե ի՞նչ է սեքսը»:
Չարժե ստել' հեքիաթներ պատմելով արագիլի մասին:
Չարժե լռել այդ թեմայի շուրջ:
Պետք չէ երեխային խնդրել վերարտադրել իր լսածը:
Չարժե այդ երևույթը չափազանցնել:
Չարժե նաև հետաձգել սեռական հարաբերությունների մասին խոսակցությունը:
