1. Նյարդայնացնում են դատարկ խոսակցությունները
Չկա ոչ մի զարմանալի բան նրանում, որ ուժեղ մարդիկ չեն սիրում դատարկ զրույցները: Զրույցները, որոնցից կարելի է օգտակար ինչ-որ բան քաղել, նրանց հետաքրքիր են, իսկ ոչնչի մասին զրույցները՝ տհաճ:
Ուժեղ բնավորությամբ մարդիկ հակված են խոսել միայն այն մասին, ինչ նրանց իսկապես հուզում է: Դա հատկապես նկատելի է, երբ նրանք աշխատում են ինչ-որ բանի կամ կենտրոնացած են կարեւոր թեմայի վրա: Ուժեղ մարդիկ պարզապես ուժ եւ ցանկություն չունեն տրիվիալ զրույցներ վարելու: Եւ նրանք, ովքեր խուսափում են դատարկ զրույցներից, մյուսների համար մի տեսակ տարօրինակ են թվում:
2. Անհանդուրժողականություն տգիտության նկատմամբ
Ուժեղ մարդիկ սովորաբար հրաշալի կրթված են (հաճախ՝ ինքնուրույն) եւ գիտելիքների լայն շրջանակ ունեն: Ուստի բնական է, որ նրանք պարզպես տանել չեն կարողանում տգետներն: Նրանք անում են ամեն ինչ՝ ավելի շատ իմանալու համար եւ բաց են՝ ուրիշ հետաքրքիր մարդկանց ճանաչելու հարցում:
Այդ մարդիկ շատ ժամանակ ու ջանքեր են ծախսում՝ գիտելիքներ ձեռք բերելու համար, որոնք նրանց կօգնեն հասկանալ մարդկանց ու աշխարհը ավելի խորը, եւ դա նյարդայնացնում է նրանց, ովքեր այդպիսին չեն: Ուշագրավ է, որ ուժեղ մարդկանց համար նշանակություն չունի, թե իրենց հայացքները որքանով են համընկնում ընդհանուր հանրային պատկերացումների հետ:
3. Վճռականություն եւ համարձակություն՝ աշխատանքում եւ ստեղծագործելիս
Ուժեղ մարդիկ կարող են իրենց իրացնելու միջոցներ գտնել՝ առանց ուրիշների օգնության: Այդպիսի մեծ աշխատունակությունն ու սեփական հնարավորությունների օգտագործման կարողությունը հաճախ վախեցնում է ավելի պակաս մոտիվացված մարդկանց եւ թշնամացնում է նրանց հետ: Մյուսների աջակցությունը կամ հակառակը՝ ոչ աջակցությունն ամենեւին չի ազդում ուժեղ մարդկանց հավակնությունների վրա: Ուժեղ անհատները պատրաստ են աշխատել այն ուղղությունների վրա, որտեղ մյուսները թեւաթափ են լինում:
4. Ուրիշների ուշադրությունը կարեւոր չէ
Ուժեղ մարդիկ թքած ունեն բոլոր այն դրամատիկ հնարքների վրա, որոնք մյուսներն օգտագործում են՝ իրենց վրա ուշադրություն հրավիրելու համար: Նրանք կարող են գրավել մյուս մարդկանց ուշադրությունը՝ դրական, թե բացասական, միայն շնորհիվ իրենց աշխատասիրության եւ իրենց բնավորության ուժի՝ առանց իսկ դա նկատելու: Եւ բնական է, որ նրանք իրենց թանկարժեք ժամանակը չեն վատնի ուրիշների ուշադրությունը սեփական անձի վրա հրավիրելու: Դրա փոխարեն, ուժեղ մարդիկ գլուխները կախ պարզապես անում են այն, ինչ պետք է անեն: Այդպիսի մարդիկ երջանիկ են եւ իրենց հարմարավետ են զգում եւ առանց շրջապատի ուշադրության:
5. Արդարացումներ չեն ընդունվում
Նորից կրկնենք, որ նրանք գլուխները կախ անում են այն, ինչ պետք է անել՝ անկախ նրանից՝ որքանով է հաճելի կամ տհաճ այդ աշխատանքը: Ուստի ամենեւին էլ զարմանալի չէ, որ դժգոհողները նրանց համար ոչ մի հետաքրքրություն չեն ներկայացնում:
Խնդրի առաջացման դեպքում՝ ուժեղ մարդը կենտրոնանում է դրա լուծման վրա: Եւ մարդիկ, ովքեր սովորել են իրենց անիմաստ բողոքները ներկայացնել, տեսնելով, թե ինչպես է ջանում ուժեղ մարդը՝ դադարում են նրանց գլուխը տանել:
