Life.panorama.am-ը գրում է.
Տատուներ, սպիներ և արյուն, ահա, թե ինչից եմ պատրաստված ես:
Ես հոգեբանի կարիք չունեմ, իմ հոգեբանները այն դերերն են, որոնք ես ընտրում եմ:
Երբ շրջապատի բոլոր աղջիկները ցանկանում էին բալետի պարուհի լինել, ես ուզում էի վամպիր դառնալ:
Մարդիկ կարծում են, թե ես չափից դուրս շատ եմ մտածում մահվան մասին, սակայն ես դա անում եմ միայն այն պատճառով, որ գնահատում եմ կյանքի ամեն վայրկյանը:
Ես բավականին ուշ հասկացա, որ երջանիկ լինելը պարզապես ընտրություն է, որը դու կատարում ես:
Առանց ցավի չկա տառապանք, իսկ առանց տառապանքի մենք երբեք չենք սովորի դասեր քաղել սեփական սխալներից:
Թերություններն ինձ համար միշտ գրավիչ են եղել. օրինակ' սպիները ես սեքսուալ եմ համարում, քանի որ դրանք մարդու կողմից երբեմնի գործած անմտությունների վկայություններն են:
Ես անգամ կրծքիս չափսը չգիտեի մինչև չսկսեցի նկարահանվել ֆիլմերում:
Ես չեմ սիրում, երբ ինձ դիպչում են, ակամայից շունչս պահում եմ, երբ որևէ մեկն անգամ թեթևակի գրկում է ինձ:
Իմ աշխատած գումարների 1/3-ը ես ծախսում եմ, 1/3-ը պահում, իսկ մյուս 1/3-ը տրամադրում բարեգործության:
Շարունակությունը` այստեղ:
