«Հայկական ժամանակ» թերթը գրում է.
«Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանը դատարաններում շուրջ 40 հայց ունի՝ նպատակային տեղերում սովորած ուսանողների կրթության վրա ծախսված պետական գումարները բռնագանձելու պահանջով:
Այդ ուսանողները տարբեր տարիների բուհ են ընդունվել, անվճար սովորել, որպեսզի հետագայում՝ որպես ուսուցիչ, աշխատանքի անցնեն այն դպրոցներում, որոնք ունեն տվյալ մասնագետի կարիքը, եւ որոնց հետ ի սկզբանե կնքել են պայմանագիր: Բայց ուսումնառության ավարտից հետո մեծ մասը հրաժարվել է ստանձնած պայմանագրային պարտավորություններից եւ չի դիմել դպրոց: Որոշ դեպքերում էլ դպրոցն է խախտել պայմանագիրը եւ մերժել շրջանավարտին ապահովել նախապես խոստացված աշխատանքով: Երկու դեպքում էլ բարձրագույն ուսումնական հաստատությունը դատական գործընթաց է սկսում:
Նպատակային տեղերում կրթությունը անվճար է: Այսինքն՝ պետական պատվերով: 4 տարի սովորած ուսանողից կամ նրան աշխատանքի ընդունել հրաժարված դպրոցից բռնագանձման ենթակա գումարի ընդհանուր չափը կազմում է նվազագույնը՝ 800 հազար, առավելագույնը՝ 1 միլիոն 600 հազար դրամ:
Մանկավարժական համալսարանի իրավաբանական կենտրոնի ղեկավար Արմեն Ֆերոյանից տեղեկացանք, որ վերջին տվյալով կա 42 դատական գործ, որից 6-ով կայացված վճիռներով գումարները բռնագանձվել են:
Նրա փոխանցմամբ՝ դատական հայցեր ավելի հաճախ ներկայացվում են ուսանողների դեմ:
«Հայցերը կարող են լինել կամ սովորողի, կամ դպրոցի դեմ՝ կախված նրանից, թե ով է խախտել իր ստանձած պայմանագրային պարտավորությունը: Բայց հիմնականում ուսանողների դեպքերն են: Մարզպետարանից հարցումներ ենք անում՝ շրջանավարտն աշխատո՞ւմ է, թե՞ չէ, եթե չէ, ինչո՞ւ չի աշխատում: Մեզ տալիս են տեղեկանքներ, որ նա չի դիմել այդ դպրոց կամ որ դիմել է, բայց դպրոցը չի ընդունել: Եթե դպրոցը չի ընդունել, մենք դատական հայցը իր դեմ ենք ուղղում, իսկ եթե ուսանողը չի գնացել՝ ուսանողի: Վճիռ կայացված վեց դեպքերում հիմնականում ուսանողները չեն գնացել աշխատելու նպատակային հայտ ներկայացրած դպրոցներում»,- ասաց իրավաբանը:
Խոսելով պատճառների մասին, թե ինչու նպատակային ուսուցում ստացած մանկավարժները, ի վերջո, չեն ցանկանում գնալ դպրոց, նա նշեց. «Պատճառները հիմնականում տարբեր են՝ սովորողները երկրից են հեռացել, ամուսնացել եւ բնակության վայր են փոխել, ուսուցչի աշխատավարձն է ցածր: Ըստ էության, կան տարաբնույթ մեկնաբանություններ»:
Մանկավարժական համալսարանի իրավաբանական կենտրոնի ղեկավարը պատասխանեց, որ նպատակային տեղերում սովորողների կրթության վրա ծախսված պետական գումարները բռնագաձնելու նպատակով դատարան դիմելու գործընթացը նոր չէ, պարզապես հիմա դրա անհրաժեշտությունն ավելի է մեծացել, որովհետեւ ուսանողներն այժմ ավելի հաճախ են հրաժարվում դպրոցում աշխատանքի անցնելուց:
«Ուսանողները չեն ուզում գնալ նպատակային հայտ ներկայացրած դպրոցում աշխատելու: Արդեն նշեցի՝ ինչ պատճառներով: Գուցե նաեւ հրապուրիչ չէ այդ ցածր աշխատավարձը: Մարդիկ սովորում են, հետո են հասկանում, որ դրանով տուն չեն կարող պահել, կոպիտ ասած: Ու որոշում են չաշխատել, ցավոք սրտի»,- ասաց իրավաբանը:
Նպատակային տեղերում սովորողների կրթության համար փոխհատուցում է պետական բյուջեն: Բայց խնդիրներ առաջանալու դեպքում որպես հայցվոր հանդես է գալիս համալսարանը: Բռնագանձված գումարը վերադարձվում է պետական բյուջե: Վերոնշյալ 42 դատական հայցի դեպքում խոսքը վերաբերում է մոտավորապես 50 միլիոն դրամի»:
Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում
