Չնայած այն հանգամանքին, որ գրեթե բոլոր կրոնները բացասաբար են վերաբերում սուիցիդի գաղափարին, սակայն պատմությունը առատ է աղմակահարուց զանգվածային սպանությունների դեպքերի մասին հիշատակումներով: Այս բաժնում մենք կներկայանցնեք պատմության մեջ ամենահայտնի խմբակային ինքնասպանությունների դեպքերը:

1. «Ժողովրդական տաճար» կրոնական շարժում, Գայանա , 1978

Ջիմ Ջոնսը, թերևս, ամենատխրահռչակ խենթ մարդն է, ով պնդում էր, որ Աստված է: Ջիմ Ջոնսը «Ժողովուրդների տաճար» կրոնական կառույցի հիմնադիրն ու ղեկավարն է: Նա իր հետևորդների հետ 1974 թվականին հաստատվեց Գայանայում և այն իր պատվին անվանեց Ջոնսթաուն:

Ջոնսի գործողությունները գրավեցին ԱՄՆ-ի իրավապահների ուշադրությունը: Հետաքննող հատուկ խումբը, որի ղեկավարն էր Լեո Ռայանը, 1978 թվականին այցելեց Ջոնսթաուն և, տեսնելով այնտեղի մարդկանց ճնշված դրությունը, իր հետ դուրս բերեց այն մարդկանց, ովքեր որոշել էին հրաժարվել Ջոնսի ենթակաները լինելուց:

Այս ամենը հանգեցրեց նրան, որ Ջոնսը մարդիկ պատվիրեց` սպանելու Ռայանին և նրա հետ իրեն լքած խմբի անդմաներին: Նույն օրը Ջոնսի համակիրներից 909 մարդ մահացավ թունավորումից, իսկ Ջոնսն ինքնասպանություն գործեց՝ կրակելով սեփական գլխին:

Ավելի ուշ գտնվեց Ջոնսի տեսաձայնագրությունը` ուղղված իր հետևորդներին: Այնտեղ ասվում էր, որ սենատորի սպանությունից հետո նրանք և նրանց երեխաները կանցնեն կառավարության վերահսկողության տակ, որոնք կդառնան իշխանությունների խաղալիքների ու տիկնիկների: Այդ պատճառով «Ժողովուրդների տաճար» կրոնական կառույցի անդամներին ոչինչ չէր մնում անելու, քան սեփական կամքով աշխարհը լքել:

Դենպասար քաղաքի բանկիչնեչը, Բալի , 1906

2.Բալիիում գոյություն ունի «պուպուտա» տերմինը (պայքար հանուն մահվան), որը նշանակում է զանգվածային ծիսական ինքնասպանություն, և կոչված է փրկելու ազգին կամ ցեղին բռնության և ստրկացման ամոթից: Թերևս, պատմության մեջ առավել հայտնի Բալիի կղզու պուպուտան, որը տեղի է ունեցել 1906 թվականի սեպտեմբերի 14-ին՝ Դենպասար քաղաքում, երբ հոլանդացի զավթիչները դաշունահարեցին բալիացի ռաջային:

Հոլանդացիները մտան Բադունգ՝ չհանդիպելով գրեթե ոչ մի դիմադրության: Երբ նրանք մոտեցան Ռաջայի պալատին, հանկարծ սկսվեց թմբուկների իրարանցում, և պալատի դարպասներից հանդիսավոր կերպով սկսեցին դուրս գալ շքեղ սպիտակ հագնված, ոսկյա զարդերով պատված մարդիկ: Լուռ բադունգցիները մոտեցան հոլանդացիներին, որից հետո գլխավոր քահանան հանեց դաշույնը ռաջայի սրտից` ի նշան ծիսակատարության սկզբի:

Ծիսակարգի մասնակիցները սկսեցին սպանել միմյանց՝ ոսկի և թանկարժեք իրեր նետելով հոլանդական զինվորների կողմը: Ընդհանուր առմամբ` շուրջ հազար քաղաքացի ինքնասպանություն գործեց, և դրանից հետո հիվանադանոցները սկսեցին կոչվել Բալիի պուպուտաններ:

3. Դեմինի մարզ, Գերմանիա, 1945

Գերմանական փոքրիկ քաղաք Դեմինում 1945 թվականի մայիսի 1-ին մտան Կարմիր բանակի զորքերը: Բնակիչները, արդեն վախեցած լինելով Խորհրդային զինվորների վայրագությունների պատմություններից, սկսեցին հապճեպ որոշումներ կայացնել իրենց կյանքի մասին: Ի տարբերություն Բալիի կղզու բնակիչների ծիսակատարությունների` այստեղ գերմանացիները կրակում էին միմյանց վրա, կտրում էին երակները, սեփական կոկորդները կամ կախվում:

Շատերը կյանքից հեռանում էին ամբողջ ընտանիքով: Շատերը չհասցրերցին ինքնասպան լինել: Ոմանց էլ հասցրին փրկել թունավորումներից, սակայն այն մարդիկ, ովքեր փրկվեցին, մինչև կյանքի վերջ տառապեցին հոգեկան խնդիրներով և շիզոֆրենիայով: Ըստ տարբեր հետազոտությունների և գնահատականների` այդ օրերին ավելի քան 900 - ից մինչև 2500 բնակիչ փորձել է ինքնասպան լինել:

4. Չիտորգարհ քաղաքի բնակիչները, Հնդկաստան, 1303, 1535 և 1568

Չիտորգարհի բնակիչների համար ծիսական ինքնասպանությունը նվաստացման և գերությունից ազատվելու «բարի ավանդույթ» է դարձել: Համաձայն հին սովորույթների` եթե  քաղաքը հնարավորություն չունի հարձակման, կամ հաղթելու հավանականությունը շատ քիչ է, ապա նրա բնակիչները կատարում էին զանգվածային ինքնասպանության արարողություն: Այս ծիսակարգը բաղկացած էր երկու մասից:

Առաջին մասում կանայք և երեխաները կամավոր նետվում են խարույկի մեջ, իսկ նրանց մահից հետո տղամարդիկ գնում են կռվելու՝ քաջ գիտակցելով, որ այնտեղից ոչ ոք կենդանի չի վերադառնալու:

1303 թվականին Չիտորգարհ քաղաքի պաշարման ժամանակ շուրջ 700 կին, թագուհի Ռանիդ Պադմինի գլխավորությամբ, իրականացրին մասսայական ինքնասպանություն՝  զինվորներին ծառայելով խիզախության հիանալի օրինակ: Չիտորգարհ քաղաքում նմանտիպ մասսայական գործողություններ իրականացվեցին նաև 1535 և 1568 թվականներին:

5. Տևտոնական կանայք, Ֆրանսիա, 102

Առաջին հայտնի զանգվածային ինքնասպանություններից մեկը տեղի է ունեցել մ. թ. 102 թվականին` Ֆրանսիայի հարավում: Ճակատամարտում, որը հայտնի է որպես Ակվահիմ Սեկստիևի ճակատամարտ, հռոմեացի հրամանատար Գայ Մարին պարտության մատնեց հին տևտոնական ցեղերին:

Ըստ ավելի վաղ կազմված համաձայնության` պարտության դեպքում տևտոնականները պետք է հանձնեին հռոմեացիներին 300 ամուսնացած կին՝ ստրուկի կարգավիճակով: Այս համաձայնության մասին լսելով ՝ Տևտոնական կանայք զինվորներին խնդրեցին, որպեսզի նրանց թույլ տրվի ծառայել եկեղեցուն, սակայն հռոմեացիները հրաժարվեցին, ինչի արդյունքում նրանք սպանեցին իրենց երեխաներին, ապա ինքնասպան եղան:

Տևտոնական կանանց քաջությունը ներկայացված է հռոմեական և ֆրանսիական լեգենդներում` որպես հայրենիքի նկատմամբ հերոսության և անձնուրաց նվիրվածության վառ օրինակ:

6.  «Արևի տաճարի միաբանություն» աղանդ  Շվեյցարիայում և Կանադայում, 1994-1997

 Այս կրոնական կազմակերպությունը ստեղծվեց 1984 թվականին՝ Ժնևում` ուսուցիչ Ջոզեֆ Մամբոի և բժիշկ Լյուկ Ժյուրեի ջանքերով:  Հետագայում «տաճարը» տեղափոխվեց և հաստատվեց Ցյուրիխում, իսկ նրա մասնաճյուղերը հայտնվեցին Շվեյցարիայի, Կանադայի և այլ երկրների մի քանի քաղաքներում:

Կրոնական կազմակերպության կողմնակիցները հավատում էին, որ 1990 - ականների կեսերին տեղի կունենա Ապոկալիպսիսը, և որպեսզի ներում ստանան Աստծուց և հասնեն հոգևոր աստիճանի բարձունքի, նրանք պետք է ինքնակամ հեռանան այս աշխարհից: 1994 թվականի հոկտեմբերի 5 –ին «Արևի տաճարի միաբանության» մոտ 50 անդամ Շվեյցարիայում ինքնասպան եղավ, որից հետո կենդանի մնացած անդամները հրկիզեցին շենքը, որտեղ տեղի էր ունեցել այդ արարողությունը: «Արևի տաճարի միաբանություն» աղանդի 74 անդամ 1995 թվականին Ֆրանսիայում և  24 անդամ 1997 թվականին Կանադայում դիմեցին մասսայական ինքնահրկիզման` իրենց աղանդի առաջնորդ Լյուկ Ժյուրեի հրամանով: Նրանցից առնվազն 13-ը երեխաներ էին:

«Արևի տաճարի միաբանության» անդամները հայտնի էին ոչ միայն զանգվածային ինքնասպանության փորձերով, այլև աղմկահարույց սպանություններով: 1994 թվականի հոկտեմբերին Կանադայի Քվեբեկ նահանգում գազանաբար սպանվեց 3 ամսական Էմանուել Դյուտուան: Ջոզեֆ Մամբոյի հրամանով` նորածինը սպանվեց, քանի որ երեխայի մոտ հայտնաբերվել էր «հակաքրիստոնեկան» նշան:

«Դրախտի դարպասներ», ԱՄՆ, Կալիֆորնիա, 1977

Մարշալ Էպլուատը հիմնադրեց «Դրախտի դարպասներ» պաշտամունքը՝ դասելով իրեն ավելի բարձր էակ: «Դրախտի դարպասները» համարվում է ամենավիճահարույց աղանդներից մեկը, իսկ Մարշալ Էպլուատը` ամենաաղմակհարույց մարգարեներից մեկը:

Նա համարում էր իրեն Քրիստոսի մարմնավորողը և կոչ էր անում իր համխոհներին զրկել իրենց ցանկացած հաճույքից՝  երկրպագելով իրեն, քանի որ մոտ է աշխարհի վերջը, իսկ Դժոխքի ճիրաններից նա միայն կարող է փրկել հավատ ունեցող մարդկանց: Այս ամենը բավականին ծիծաղելի է հնչում, բայց ծիծաղելի չէ այն փաստը, որ Մարշալը շատ մարդկանց ինքնասպան լինելու քայլերի դրդեց:

Իրենց հետևորդներին նրանք հավատացնում էին, որ իրականում Աստված ու Սատանան այլմոլորակային տիեզերանավերի նավապետներ են, ովքեր տիեզերքում անվերջ պատերազմ են մղում միմյանց դեմ՝ հանուն Երկրի: Ըստ այս աղանդի` սատանան, այնուամենայնիվ, հաղթել էր ու տրոհել էր Աստծո մարմինը մանրագույն մասնիկների, իսկ քանի որ 2006 թվականին ավարտվեց Մեծ Անդրոնային Կոլլայդերի (Big andron collider` հենց սրա հապավումից էլ գալիս է աղանդի անունը) շինարարությունը, որն ի վիճակի էր արդեն սինթեզել այդ մանրագույն մասնիկները, այս հիմար աղանդի հիմար հետևորդները Կոլլայդերը վերածեցին պաշտամունքի առարկայի և հավատում են, որ այն ի վերջո կկարողանա վերարտադրել իրենց սիրելի Աստված նավապետին։ Գոյություն ուներ Մեծ Անդրոնային Կոլլայդերի նաև ավտոմեքենա տեսակը, որը մարդկանց ուղեկցում էր դեպի դրախտ: Այս մարդիկ, ովքեր կցանկանային ստանալ տոմս և մեկնել դրախտ, պետք է ինքնասպան լինեին: Ցավոք, դրախտ ցանակացող մեկնողների թիվը փոքր չէր:  

8. Մասադ, Արադ քաղաքը , Իսրայելը , 73

Հռոմեական զորքերը, պաշարելով Մասադը ( հնագույն ամրոց Մեռյալ ծովի արևելյան ափին) առաջին հրեական պատերազմի ժամանակ, չէին կարողանում կոտրել ամրոցը պաշտպանող զինվորների մարտական ոգին: Սակայն, երբ պարսպի փայտե զարդարանքները սկսեցին այրել, նահանջն անխուսափելի էր: Որպեսզի գրավվեր Մասադը, հռոմեացիները կռվի հանեցին մոտ 15 հազար ընտրված զինվորի, բայց երբ նրանք մտան կիսաքանդ ամրոցը, այնտեղ հանդիպեցին դաժան «անակնկալի»՝  960 դիակի տեսքով:

Որպեսզի Մասադի ամրոցի քաջ զինվորները չսպանվեին, իսկ նրանց կանայք և երեխաները գերի չըկնեին, նրանք զանգվածային ինքնասպանություն էին իրականացրել:

9. Զալոնգոի կանանց պարը, Հունաստան, 1803

1803 թվականին հունական Ալբանական լեռնային ցեղի ռազմիկները պարտվեցին Օսմանյան կայսրության վասալ Ալի փաշայի Տեպելենսկիի բանակի կողմից: Ճակատամարտը տեղի էր ունենում Զալոնգո գյուղի մերձակայքում, և երբ պարզ դարձավ, որ Ալի փաշայի զինվորները ջախջախիչ պարտության են մատնել Ալբանական լեռնային ցեղերի ռազմիկներին, ու շուտով կսկսվի գյուղի թալանը և կանանց նկատմամբ բռնությունները, գյուղի բնակիչները որոշեցին ինքնասպան լինել: Բոլորը քաջ տեղյակ էին Ալի փաշայի ստրուկների սարսափելի վիճակի մասին:

Պարելով, երգելով` նրանք խաղում էին իրենց երեխաների հետ և հրում նրանց դեպի անդունդը, որից հետո իրենք էին նետվում: Մահվան այս շատ տխուր-հետաքրքիր միջադեպից հետո որպես թևավոր խոսք սկսվեց կիրառվել «Զալոնգոյի կանանց պարը» արտահայտությունը: