Life.panorama.am-ը այսօր հյուրընկալել է Համազգային թատրոնի դերասան Արման Նավասարդյանին, ով, ի դեպ, 2015 թվականի «Արտավազդ» մրցանակաբաշխության ժամանակ արժանացավ Սոս Սարգսյանի անվան հատուկ մրցանակին: Դերասանի հետ զրուցեցինք իր կերպարների, մանկության, հիշողությունների ու ընտանիքի մասին:
-Արման, շնորհավորում եմ հատուկ մրցանակի կապակցությամբ: Սպասվա՞ծ էր այն:
-Շնորհակալ եմ: Ճիշտն ասած՝ քանի որ զբաղվածության պատճառով արդեն մի քանի տարի է՝ չէի մասնակցում մրցանակաբաշխությանը, չգիտեի, որ նմանատիպ անվանակարգ կա: Քանի որ այս տարի վարպետին էր նվիրված մրցանակաբաշխությունը, գնացի ու շատ հաճելի ու անսպասելի անակնկալ ստացա: Կարծում եմ, այս մրցանակը միայն իմը չէ, այլ ամբողջ Համազգային թատրոնինն է, իմ թատրոնինը:
-Մրցանակները, արձանիկները, որոնք հարստացնում են արտիստների պահարանները, ուրիշ ի՞նչ են ավելացնում նրանց կյանքում:
-Իհարկե, դրանք ոգևորում են, քաջալերում և միևնույն ժամանակ պարտավորեցնում: Ստեղծագործող մարդու համար դա հաճելի է: Բայց դա մեծամտանալու առիթ չպետք է տա: Չգիտեմ, ուրիշների մոտ ինչպե՞ս է, բայց ես այդպես եմ մտածում: Մարդկանց այսօր էլ նայում եմ այնպես ու այն դիրքից, ինչ երկու օր առաջ: Որևէ բան իմ մեջ չի փոխվել, «բոյս» դրանից չի «աճել»:
Շարունակությունը` այստեղ:
