Ասում են, որ երջանկությունը փողի մեջ չէ, սակայն մենք, այնուամենայնիվ, ցանկանում ենք հնարավորինս շատ փող ունենալ: Որոշ մարդիկ լավ գիտեն, թե ինչպես աշխատել այնքան գումար, որպեսզի ապահովեն ոչ միայն իրենց, այլև իրենց թոռներին ու ծոռներին:
Մինչդեռ այլք անգամ ծայրը ծայրին չեն կարողանում հասցնել: Անդրեյ Մակրիցայի ու Ալեքսանդր Գոլդենբերգի գրքում առանձնացված են որոշակի տարբերություններ աղքատների ու հարուստների միջև: Այս մտքերի մի մասը գուցե կարծրատիպային են, բայց կան և այնպիսի մտքեր, որոնք արտացոլում են ճշմարտությունը:
- Հարուստը խնայում է իր միջոցներն ու ժամանակը:
- Աղքատը մինչև վերջին կոպեկը ծախսում է աշխատածը, իսկ հարուստը գործի մեջ է ներդնում իր աշխատածը:
- Աղքատը շռայլորեն թեյավճար է թողնում, իսկ հարուստը զուսպ է այդ հարցում:
- Աղքատը գնում է ապրանքն այն գնով, որով այն վաճառվում է, իսկ հարուստը սակարկում է:
- Աղքատը գնում է ամենաէժանը և սիպված է լինում կրկնակի թանկ վճարել դրա դիմաց:
- Հարուստ մարդը երբեք ավելորդ գումար չի ունենում, իսկ աղքատը ունենում է:
- Հարուստը գրեթե երբեք իրեն թույլ չի տալիս չնախատեսված գնումներ անել, մինչդեռ աղքատն ավելի ազատ է այդ հարցում:
- Ապահովված մարդու սկզբունքը. «Մենք այնքան հարուստ չենք, որպեսզի մեզ թույլ տանք էժանագին ապրանքներ գնել»:
