Life.panorama.am-ը գրում է.
Պրոդյուսերներն ինձ անվանում են «անվախ», բայց դե դուք հո գիտեք, թե ինչ սուտասան են նրանք:
Ուզում եք ինձ «խենթ» անվանել, խնդրեմ, բայց հանկարծ չփորձեք ինձ «հիմար» անվանել:
Ինչ-որ հնար անելուց հետո ես պարտադիր նայում եմ տեսախցիկին, որպեսզի մարդիկ վստահ լինեն, որ իմ բոլոր տրյուկները ես ինքս եմ կատարում:
Վախն ապրում է իմ մեջ, քանի դեռ տեսախցիկը միացած չէ, երբ տեսախցիկը միանում է, ես պատրաստ եմ ամեն ինչի:
Առաջ ես մտածում էի, որ առանց ոսկոր կոտրելու անհնար է լավ կինո նկարահանել, հիմա, կարծում եմ, որ հնարավոր է:
Ես կցանկանայի դառնալ Ասիայի Ռոբերտ Դե Նիրոն, եթե կարելի է:
Բոլորը ցանկանում են սուպերմեն լինել, իսկ նա պարզապես ցանկանում էր ապրել հասարակ մարդկային կյանքով:
Շարունակությունը` այստեղ:
