Հայտնի դուդուկահար Ջիվան Գասպարյանը չի թաքցնում իր համակրանքը Երևանի իշխանությունների նկատմամբ: Երևանի խնդիրների վերաբերյալ «Մեդիալաբը» մի քանի հարց ուղղեց Վարպետին:

- Պարոն Գասպարյան, ի՞նչը Ձեզ դուր չի գալիս այսօրվա երևանցիների մեջ:

- Ուզում եմ, որ մեր ժողովուրդը հայ մնա, աղջիկները հայ մնան' իրանց հագուստով, պահվածքով, կարգին հայի նման քայլեն: Եվրոպան թող մնա իրա տեղը, բայց Երևանը չպետք է խառնենք Եվրոպայի հետ, հայ աղջիկն ու հայ տղան պետք է բոլորովին ուրիշ լինեն: Տղաները նորմալ քայլեն փողոցով, ի վերջո, տղամարդ են:

- Ձեզ դո՞ւր է գալիս, որ հենց Տարոն Մարգարյանի կառավարման ժամանակահատվածում աղճատվում է պատմամշակութային ժառանգություն համարվող Երևանի Փակ շուկայի շենքը:

- Ես այդ հարցերին չեմ կարող պատասխանել, որովհետև չգիտեմ, թե ի´նչ է կատարվում, գաղափար չունեմ: Հիմա Փակ շուկան չգիտեմ ումն է, ինչ է, եթե մի բանից գաղափար չունեմ, ո՞նց պատասխանեմ: Մի թեթև լսել եմ ու չեմ ուզում անպատասխանատու հայտարարություններ անել: Իհարկե, քաղաքը պետք է մնա գեղեցիկ, շուկան պետք է մնա շուկա:

- Բայց կմնա՞, վստա՞հ եք:

- Ես վստահ եմ, որ կմնա:

- Այսօր Երևանում ամենուր քաղաքի դիմագծի աղճատման աշխատանքներ են ընթանում, ինչպե՞ս եք դա գնահատում: Ձեզ դո՞ւր է գալիս է, որ Երևանը բիզնեսմենների քմահաճույքին է ծառայում:

- Հիմա մասնավոր սեփականություն է: Կապիտալիստական սիստեմ է, ով ինչ ուզի' կանի: Սովետի ժամանակը չի, որ օրենքը բերեն' այստեղից այնտեղ իրավունք չունես, այստեղից այնտեղ իրավունք ունես: Իր սեփականությունն է, կուզի' առևտուր կանի, ինչ կուզի կանի:

- Գեղեցիկ Երևանն այդպե՞ս է լինում:

- Այդ օրենքներն ինձ համար խորթ են: Դուք այդ հարցերը տվեք քաղաքապետին:

- Որպես մտավորական Ձեր կարծիքն եմ ուզում իմանալ:

- Ես' որպես մտավորական, ասացի իմ կարծիքը: Ես չեմ այդ հարցերը լուծողը, չէ:

- Իսկ ինչո՞ւ մեր մտավորականների մեծ մասն այսօր չի բարձրացնում Երևանի խնդիրները: Դուք էլ ասում եք' ձեզ խորթ այս վիճակը, բայց նաև արդարացնում եք Երևանի իշխանություններին:

- Ի՞նչ իմանամ, թե ինչո´ւ չեն համախմբվում: Մտավորականները քիչ են այսօր: Այն մտավորականները, որ իսկական մտավորականներ են, նրանք էլ չեն երևում, որովհետև չի ստացվում, ինչ-որ մի պատճառ կա, ես չեմ հասկանում: Այսքան կուսակցություն որ լինի էս փոքր երկրի մեջ' 100-ից ավելի կուսակցություն, էդ երկրի վիճակը ո՞նց պետք է լինի քո կարծիքով: Թայֆա-թայֆա, սաղ բաժանվել են, ամեն մեկն իր թայֆեն ունի, իրա համար կուսակցություն է ստեղծել: Երկիրը բաժանել են ըստ իրանց կուսակցությունների, փոխանակ միանան, խելք խելքի տան, նստեն կլոր սեղանի շուրջն ու երկիրը գեղեցկացնեն: Ամեն մի փողոց, ամեն մի մայլա մի հատ կուսակցություն ունի, խանգարում են, ոչ թե օգնում են:

- Ի՞նչն է պատճառը, որ ժողովրդի բողոքի ձայնը չի լսվում:

- Որովհետև կուսակցությունները ժողովրդին խառնել են իրար, խեղճ ժողովուրդը չգիտի, թե ո´ւմ կողմն անցնի, ո՞ւմ բարեկամն է:

- Ինչո՞վ եք բացատրում արտագաղթի մեծ ծավալները:

- Աշխարհում այսօր արտագաղթը դարձել է մոդայիկ ինչ-որ բան: Իտալիայից գաղթում են Ամերիկա, Ֆրանսիայից գաղթում են, ամեն տեղից գաղթում են: Դուք չիմանաք, որ մենակ Հայաստանից են գաղթում: Ինչ խոսք' մարդու ցանկություն է դա, երևի հնարավորությունները քիչ են, չեն կարողանում ապրել: Արտագաղթը դրանից է լինում, ինչի՞ց է լինում: Բայց լավ ապրողն էլ է գնում: Էդ էլ ուրիշ նպատակով է գնում: Մեկը գնում է' իր փողերն է տանում, այնտեղ ապրում, մեկն էլ փող չունի'դրա համար է գնում: Աշխատանքի տեղեր չկան, մարդիկ չեն կարողանում աշխատել:

- Ի՞նչ պետք է անել այս վիճակից դուրս գալու համար:

-Ամեն մարդ պետք է թասիբ ունենա, իրա երկրից չգնա, մնա իրա երկրի մեջ: Լավ է, վատ է' ապրի իր երկրում, ոչ թե մի փոր հացի համար երկիրը լքի, թողնի գնա:
Մնա, պայքարի երկրում, որ իր երկիրը լավ լինի: Որ սաղ գնան, ի՞նչ է լինելու: Ինչի՞ եք շառը գցում ուրիշ բաների վրա, լավ կլինի, որ ամեն մարդ թասիբ ունենա, իր երկրի մեջ ապրի:

- Իսկ Ձեր կարծիքով ինչո՞ւ են մարդիկ պայքարելու փոխարեն հեռանում երկրից:

- Թող պայքարեն, ես կարո՞ղ է գնամ մեկին ասեմ' պայքարի կամ մի պայքարի: Եթե ուզենա, չի գնա: Ես գնացել եմ, Ամերիկայում ապրել եմ, հիմա էլ վերադարձել եմ իմ երկիրը:

Մարի Ներսեսյան