- Մինչ այդ արդեն ընտրել էիր դերասանի մասնագիոտությունը: Քո ընտանիքում կա՞ն դերասաններ: Ինչո՞ւ հենց այս բնագավառը:

- Տատիկս`Ռուզաննա Գևորգյանը, Դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի է: Նրան կհիշեք Լեոնիդ Ենգիբարյանին նվիրված «Երկու, Լեոնիդ, երկու» ֆիլմից, որում մարմնավորել էր գլխավոր հերոսուհուն: Սակայն նա ինձ չի ուղղորդել ընտրելու այս մասնագիտությունը: Ինքս եմ կայացրել այդ որոշումը:

- Մասնագիտական կրթությունն օգնո՞ւմ է, թե՞ պրակտիկայի արդյունքում ես ձեռք բերելհմտություններ:

- Շատ է օգնում: Պրն Ջրբաշյանի արվեստանոցում ամեն ինչ շատ տեսական ես անցնում. քեզ թվում է` ուղղակի գիտելիքներ ես ձեռք բերում, սակայն ներաշխարհդ հարստանում է, ու ինքդ էլ չես հասկանում, թե ինչպես ես կիրառում սովորածդ:

- Այս ընթացքում դերասանական խաղում աճ գրանցե՞լ ես:

- Չեմ համարում, որ փայլուն աճ եմ գրանցել. ես դեռ սովորում եմ, որ աճ գրանցեմ: Երբեք չեմ դադարում սովորել, որովհետև եթե դադարեմ, ուրեմն նույն տեմպով ներքև կիջնեմ: Պարզապես սկզբնական շրջանի համեմատ բավականին բացվել եմ: Ես շատ բացվեցի «Հրեշտակների դպրոցից» հետո: «Ընտանեկան պատմությունների» ժամանակ դեռ զրո կուրսում էի, չէի էլ ընդունվել թատերական ինստիտուտ: Եթե փոքրիկ բաներ էի անցել, չի նշանակում, որ դերասանուհի էի:

- Հաճա՞խ են քեզ նույնացնում կերպարներիդ հետ:

- Հա: Բոլորին  են նույնացնում, ոչ միայն ինձ, որովհետև, երբ մարդիկ երկու տարի շարունակ միացնում են հեռուստացույցն ու քեզ տեսնում այդ կերպարով, իրենց թվում է`այդ հերոսն իրական է:

- Դա լա՞վ է, թե՞ վատ:

- Չէ, ինչպե՞ս կարող է լավ լինել: Շատ վատ է, երբ քո տեսակը մղվում է երկրորդ պլան: Ժողովուրդը ոչ թե դերասանին է ճանաչում, այլ կերպարներին:

- Կերպարներդ մանրակրկի՞տ ես  ընտրում, թե՞ ցանկացած դեր կհամաձայնես խաղալ:

- Այնպես չէ, որ նախագծերը շատ են, դերերն էլ այնքան, որ կարող ես ընտրել: Սակայն, եթե կերպար ես մարմնավորում, պետք է ամեն ինչ իմանաս նրա մասին, հասկանաս`արդյոք կարող ես այդ կերպարն այնպես խաղալ, որ հանդիսատեսն անգամ նույնացնի քեզ նրա հետ: Դա է դերասանի պարտականությունը`հավատացնել, որ դու քո մարմնավորած հերոսն ես:

- Մեր անցկացրած ֆոտոշարքին բավականին մանրակրկիտ պատրաստվեցիր: Հասկացա,որ բծախնդիր ես: Ամեն հարցո՞ւմ ես այդպիսին:

- Այո, տանն էլ եմ այդպիսին:

- Դա քեզ օգնո՞ւմ է, թե՞ խանգարում:

- Ընթացքում նյարդայնանում ես, որովհետև շատ ժամանակ է խլում, սակայն վերջում, երբ տեսնում ես արդյունքը, հասկանում ես, որ արժեր:

- Համարձա՞կ ես:

- Այո՛, շատ:

- Ամենահամարձակ քայլդ ո՞րն էր:

- Ամուսնությունս, քանի որ շատ կտրուկ որոշում էր:

- Առանձին եք ապրում: Ինչպե՞ս ես հասցնում համատեղել տան աշխատանքներն ունկարահանումներդ:

- Իմ ազատ ժամանակի, քնի հաշվին:

- Ինքնուրո՞ւյն ես անում ամեն ինչ:

- Վերջին մեկ ամիսն օգնող ունեմ տանը, քանի որ շատ եմ հոգնում. մինչ այդ ամենը միայնակ էի անում:

- Իսկ խոհանոցում լինել հասցնո՞ւմ ես:

- Այո, այնտեղ միշտ միայն ես եմ, և բոլորը գոհ են մնում: Մինչ ամուսնությունը պատրաստել չգիտեի, սակայն խոհանոցն այրելուց հետո սովորեցի :) Մինչև ամուսնանալս անգամ չեմ իմացել`ինչպես բռնել փոշեկուլը: Մայրս չէր թողնում: Հիմա ամեն ինչ էլ անում եմ:

- Ամուսնությունից հետո ի՞նչ է փոխվել քո կյանքում:

- Հիմա ավելի երջանիկ եմ :

- Երբ քեզ կողքից նայում ես`ինչպիսի՞ն ես դրսում և տանը: Շա՞տ տարբեր ես:

- Շատ: Երբ տանն եմ, նույն չարաճճին եմ`կապ չունի, որ ամուսնացած եմ. նույն Տաթոն եմ: Իսկ դրսում ինձ լուրջ եմ պահում: Ամեն դեպքում`ամուսնացած կին եմ :)

- Հասարակության կարծիքը հաշվի առնո՞ւմ ես:

- Շատ քիչ: Հիմնականում մամայիս և ամուսնուս կարծիքն եմ հաշվի առնում: Փոքր եղբայր ունեմ, երբ նա մեծանա, իր կարծիքն էլ հաշվի կառնեմ:

- Ի՞նչ է քեզ տվել հայտնիությունը: Կյանքդ շա՞տ է փոխվել:

- Այնքանով, որ չեմ կարողանում ինձ ազատ զգալ. առաջ ես Տաթևիկն էի, ուղղակի անցորդ: Գուցե դրա համար եմ շատ սիրում ճամփորդել. արտերկրում ես ուղղակի անցորդ եմ: Սակայն հայտնիությունն իր դրական կողմն էլ ունի. եթե նախկինում ուղղակի անցորդ էի, հիմա ինձ հարգում են:

- Բացասական մեկնաբանությունները երբեմն անցնում են անձնական վիրավորանքիսահմանը: Դրանք քեզ խոցո՞ւմ են:

- Մի ժամանակ շատ էի սրտնեղում: Քանի որ ամեն ինչի մասին խոսում եմ ամուսնուս հետ,  նեղված ցույց էի տալիս ու ասում`Խաչ, նայիր, ինչ են գրել: Ինքը ծիծաղում էր, դրանից ես էլ էի սկսում ծիծաղել: Արդյունքում`հիմա այլևս չեմ կարդում :) Հետաքրքիր չէ:

- Երբ դուրս եկար Հ1-ից և սկսեցիր նկարահանվել «Հարազատ թշնամի» սերիալում,խոսակցություններ տարածվեցին, թե կոնֆլիկտ ես ունեցել, քանի որ մինչ այդ անընդհատներկայանում էիր Հանրայինի նախագծերում: Իրականում ի՞նչ էր եղել:

- Հանրայինի հետ խնդիր բացարձակ չի եղել: Այնպես ենք բաժանվել, որ, հնարավոր է, հետագայում կրկին համագործակցենք: Ուղղակի այդ նախագիծն արդեն վերջանում էր, և Հ1-ն այլ նախագիծ չէր ունենալու: Հանրայինն այլևս առաջարկելու բան չուներ, իսկ ես, բնականաբար, պետք է աշխատեի: Իմ դուրս գալուց մի երկու շաբաթ անց «Տիգրանի մոլորակն» ավարտվում էր, սակայն ես չէի կարող սպասել: Կտուժեր նոր նախագիծը:

- Իսկ Հանրայինից այժմ առաջարկ ունե՞ս, թե՞ ուղղակի հարաբերություններն են այդպիսին:

- Հարաբերություններն են այդպիսին: Այս նախագծից հետո միանշանակ դադար կտամ: Որքան էլ լավ առաջարկ լինի, պիտի հրաժարվեմ: Ես դա խոստացել եմ ինձ, որովհետև մոտ վեց տարի է`եթերում եմ, ինչն արդեն վտանգավոր է: Չպետք է հոգնեցնել հեռուստադիտողին:

- Դադարը երկա՞ր կլինի:

- Չգիտեմ, երևի 6 ամսից մեկ տարի:

- Աշխատվայրը փոխելը սթրեսով է ուղեկցվում, քանի որ արդեն ընտելանում եսաշխատակազմի թե դրական, թե բացասական կողմերին: Դժվա՞ր էր փոփոխությունը:

- Շատ դժվար էր, քանի որ իսկապես կապվում ես աշխատակազմի հետ, սակայն ինձ շատ լավ դիմավորեցին նոր աշխատավայրում: Անձնակազմը շատ լավն է:

- Խաղացածդ դերերում եղե՞լ է կերպար, որն առանձնահատուկ է քեզ համար:

- Սեդան («Հրեշտակների դպրոցը» սերիալում-հեղ.), որովհետև ինքը ոչ թե հորինված կերպար էր, այլ իրական աղջկա կյանք: Նա սիրում էր ամուսնացած տղամարդու, սակայն երբ իմացավ այդ մասին, մինչև վերջ մերժեց նրան: Ըստ իս`տասնյոթ տարեկան աղջկա համար հզոր քայլ է, երբ նա խելագարի պես սիրում է մի տղայի, սակայն կարողանում է իրեն պահել: Ուղղակի իրականում աղջիկը, ցավոք, այդքան ուժեղ չէր գտնվել: Սակայն այս կերպարը ստեղծվել էր, որ դպրոցական մյուս աղջիկները օրինակ վերցնեն:

- Հերոսուհին քո շրջապատի՞ց է:

- Ո°չ, անձամբ չեմ ճանաչում նրան, սակայն տեսել եմ այդ աղջկա նկարը, մանրակրկիտ ուսումնասիրել եմ պատմությունը: Նա հիմա մոտ երեսուն տարեկան է: Ես շատ լուրջ եմ պատրաստվել Սեդային մարմնավորելուն: Դերասանը պետք է իմանա կերպարի անցյալը, նրա սիրած գույնը, ինչ է ուտում նախաճաշին. ամեն ինչ: Սեդան արդեն ուներ իր անցյալը:

- Դերասանի համար թատրոնում խաղալն ավելի կարևոր է: Քիչ վարձատրությո՞ւնն էպատճառը, որ այժ, թատրոնում չես խաղում:

- Բոլորովին: Չեմ ճանաչում մի դերասանի, ով գումարի համար է խաղում թատրոնում:

- Գումարի համար ոչ թե թատրոնում ես խաղում, այլ սերիալում, ինչի պատճառով էլ չեսհասցնում թատրոն գնալ:

- Չէ, խնդիրը դրա հետ կապված չէ, ուղղակի իմ զբաղվածությունն է շատ: Երբ ինստիտուտն ավարտեցի, «Հարազատ թշնամին» նոր էր սկսվել: Սովորելու ընթացքում տարբեր ներկայացումներում էի ընդգրկված և չէի զգում դրանց պակասը: Թատերականն ավարտելուց հետո զգում եմ այդ պակասը, սակայն չեմ հասցնում: Թատրոններից մեկից առաջարկ ստացա, սակայն չհասցրի գնալ: Եթե լինեմ և° թատրոնում, և° սերիալում, ընտանիքս կտուժի, քանի որ ես այլ զբաղվածություն էլ ունեմ:

- Ի՞նչ զբաղվածություն:

- Ամեն օր երեք ժամ անգլերեն եմ պարապում, որպեսզի հետագայում ուսումս շարունակեմ արտերկրում: Բացի դրանից, արտերկրում հաճախ ենք լինում, պետք է անգլերենին շատ լավ տիրապետեմ, որ Խաչիկը հանգստի ժամանակ իրեն աշխատավայրում չզգա և թարգմանչի դեր չստանձնի :)

- Այնտեղ հաստատվելու ցանկությո՞ւն ունեք, թե՞ հանգստի նպատակով եք մեկնում:

- Սիրում եմ շրջագայել, աշխարհ տեսնել, ծանոթանալ տարբեր մշակույթների և ժողովուրդների հետ, կտրվել ամեն ինչից:

- Ամենաշատը ո՞ր երկրով ես տպավորվել: Որտե՞ղ կցանկանաս կրկին լինել:

- Ամեն տեղ յուրովի է գեղեցիկ, բայց կցանկանամ կրկին լինել Հոլանդիայում: Երբ եղա Փարիզում, չզգացի Փարիզի շունչը. այնտեղ շատ էին խառնվել ազգություններն ու մարդիկ, և չտեսա փարիզուհիներին: Հոլանդիայում կա ամեն ինչ. մշակութային միջոցառումներ, ցուցահանդեսներ... Գուցե դեռ փոքր եմ և մի երկու տարուց կզգամ Փարիզի խորհրդավորությունը, սակայն հիմա ավելի տպավորված եմ Հոլանդիայով: Շատ եմ ցանկանում կրկին լինել Լիբանանում, քանի որ ծնունդով այնտեղից եմ: